UV-filters

In het kort.

UV-filters zijn stoffen die UV-straling van de zon en de zonnebank tegenhouden. Zo beschermen UV-filters de huid. Bij Dit betekent dat je een product gebruikt zoals het bedoeld is, of zoals het op het etiket beschreven staat. Abnormaal gebruik van een product is bijvoorbeeld een halve tube tandpasta in je mond doen. Of met haarspray je planten laten glanzen. Of geen raam open doen wanneer er op het product staat dat je het in een goed geventileerde ruimte moet gebruiken, zoals bij gebruik van verf of een impregneerspuitbus. zijn producten met UV-filters .

Waarom zit deze stof in producten?.

UV-filters beschermen je huid tegen schadelijke UV-straling van de zon. Het meest bekende gebruik van UV-filters is in zonnebrandproducten. UV-filters komen ook voor in persoonlijke verzorgingsproducten die beschermen tegen de zon, zoals sommige gezichtscrèmes en lippenbalsems.

UV-filters kunnen ook in textiel zitten, bijvoorbeeld in UV-beschermende kleding, outdoorkleding, rugzakken, tenten, gordijnen en bekleding van (auto)stoelen. Daarnaast zitten UV-filters soms in verf. De UV-filters zorgen ervoor dat de textiel of verf langer goed blijft. Bepaalde stoffen in textiel en verf kunnen namelijk afbreken door UV-straling. UV-filters houden de UV-straling tegen, waardoor de stoffen in de producten niet afbreken.

Is deze stof veilig?.

Bij normaal gebruik zijn producten met UV-filters veilig.

Sommige mensen zijn allergisch voor bepaalde UV-filters, zoals MBBT. Bij een allergische reactie kan je last krijgen van huiduitslag, jeuk, bultjes of geïrriteerde slijmvliezen. Je hebt dan een zogenoemde Contactallergie, ook wel contacteczeem of allergische contact dermatitis genoemd, kan ontstaan nadat de huid met chemische stoffen in contact is gekomen. Onder andere persoonlijke verzorgingsproducten, schoonmaakmiddelen, sieraden, schoenen en kleding kunnen chemische stoffen bevatten die contactallergie kunnen veroorzaken. Nikkel, geurstoffen en sommige conserveermiddelen veroorzaken het vaakst contactallergie. Een tot twee dagen na het huidcontact ontstaan de symptomen van de allergie in de vorm van roodheid, jeuk, zwelling en bultjes. Contactallergie kan door een dermatoloog (huidarts) vastgesteld worden. Het is belangrijk om te weten voor welke stof(fen) je allergisch bent. Er is namelijk geen behandeling om contactallergie te genezen. Allergische klachten kunnen voorkomen worden door huidcontact met de chemische stof(fen) te vermijden. . Als je een contactallergie voor een bepaald UV-filter hebt, kan je beter kiezen voor een product met andere UV-filters. Op het etiket van het product vind je een overzicht van de ingrediënten.

Meer informatie.

Wat is het verschil tussen UV-A en UV-B filters?

Er zijn UV-filters die beschermen tegen UV-A en/of UV-B stralen van de zon. UV-A stralen verouderen je huid en maken aan. UV-B stralen beschadigen je DNA. Als je te veel UV-B straling op je huid krijgt, kan je verbranden.

Welke verschillende UV-filters zijn er?

Op een etiket van een product vind je UV-filters vaak onder verschillende namen. Voorbeelden zijn:

UV-A filters

Butyl methoxydibenzoylmethaan (avobenzon)
Terephthalylidene dicamphor sulfonic acid

UV-B filters

Diethylamino hydroxybenzyol hexyl benzoaat
Ethylhexyl methoxycinnamaat
Ethylhexyl salicylaat
Ethylhexyl triazone
Homosalaat

UV-A en UV-B filters

Hoe werken UV-filters?

UV-filters vormen een dun laagje over je huid en beschermen je huid tegen verbranding door UV-straling van de zon of zonnebanken. Ook verkleinen UV-filters in zonnebrandproducten de kans op huidkanker en snelle veroudering van je huid. UV-filters houden UV-straling tegen door deze op te nemen of te weerkaatsen.

Er zijn twee typen UV-filters: inorganische UV-filters op minerale basis en organische UV-filters. De inorganische UV-filters, zoals titaniumdioxide en zinkoxide, maken je huid een beetje wit bij het insmeren. Het is mogelijk de deeltjes waaruit deze stoffen bestaan zo klein te maken dat ze geen witte kleur meer hebben. Omdat ze in dat geval kleiner zijn dan 100 nanometer wordt de term ‘[nano]’ toegevoegd. Als er titaniumdioxide [nano] of zinkoxide [nano] in het zonnebrandproduct zit, wordt je huid niet wit bij het insmeren.

Voorbeelden van organische UV-filters zijn avobenzon en Tinosorb S.

Wat zegt de wet over UV-filters?

Producten die in Nederland te koop zijn moeten voldoen aan de Warenwet. Ook zijn er afspraken over het gebruik van UV-filters in producten vastgelegd in de REACH Verordening (1907/2006/EG). Volgens deze wetgevingen zijn producenten en importeurs van producten verplicht ervoor te zorgen dat de producten veilig zijn voor consumenten.

In mogen UV-filters gebruikt worden. De Europese Cosmeticaverordening (1223/2009/EG) staat 27 UV-filters toe en geeft per type UV-filter aan hoeveel procent er maximaal in een verzorgingsproduct mag zitten. Sommige UV-filters, zoals titaniumoxide [nano], mogen niet in zonnebrandsprays zitten. Bij gebruik van zonnebrandsprays komen hele kleine druppels vrij die je makkelijk inademt en zo in je longen krijgt. Wetenschappers zijn het er niet over eens hoe risicovol het inademen van titaniumdioxide [nano] is. Daarom mag er in sprays geen titaniumdioxide [nano] zitten.